Problemy ze snem dotyczą wielu Polaków. Większość z nich można zniwelować poprzez ćwiczenia antystresowe, zadbanie o higienę snu czy odpowiedni leki. Lunatykowanie jednak zalicza się do schorzeń, które ciężko opanować. Zobacz, co musisz wiedzieć.
Na czym polega lunatykowanie?
To zaburzenie snu. Polega na wykonywaniu różnych czynności przez osobę, która śni. Mogą się do tego zaliczać na przykład: gotowanie, chodzenie po mieszkaniu, zmienianie ustawienia przedmiotów a nawet bycie agresywnym wobec innych. Najczęściej narażone są na to młode osoby. Wśród dorosłych mowa o 1,5%, natomiast wśród dzieci do problemów dochodzi nawet do 5% z nich.
Przyczyny lunatykowania
Nie można wskazać jednej konkretnej przyczyny. W związku z tym, że schorzenie występuje najczęściej u dzieci, możliwe jest powiązanie z niewykształceniem się wszystkich struktur układu nerwowego. Mimo to, nie jest to potwierdzone tłumaczenie. Nie wyjaśniałoby to również przyczyny lunatykowania u dorosłych. Mimo to, odpowiedź tkwi w ludzkim organizmie. Obwinia się bowiem geny. Wykazano, że gdy jeden z rodziców lunatykuje, prawdopodobieństwo przejścia tego na dziecko wynosi 40%. Wskazać można problemy zdrowotne, które zwiększają ryzyko lunatykowania. Do tej grupy należą: moczenie nocne, choroba Parkinsona, zespół Touretta’a czy bezdech senny. Ponadto, zażywanie pewnych leków, rownież może przyczynić się do występowania lunatykowania. Są to leki z grupy leków przeciwpsychotycznych, beta-blokery i część leków przeciwdepresyjnych. Innymi czynnikami wywołującymi budzenie w nocy są: silny i długotrwały stres, gorączka czy brak prawidłowej higieny snu.
Objawy lunatykowania
Zwykle lunatykowanie ma miejsce w trakcie fazy snu REM w czasie pierwszy jednej- dwóch godzin od zaśnięcia. W trakcie epizodu, osoba może mieć otwarte oczy, a nawet przeprowadzać rozmowy z innymi. Mimo to, występuje brak udziału świadomości w podejmowanych działaniach. Po przebudzeniu, nie pamięta co się działo ani co robił.
Jak leczyć?
Ze względu na brak bezpośrednich przyczyn tego schorzenia, ciężko mówić o leczeniu. Najprostszym i najważniejszym zarazem elementem terapii jest dbanie o higienę snu. Regularność kładzenia się spać, długość snu i wstawanie o określonych porach może mieć pozytywny wpływ. Należy unikać aktywności w godzinach wieczornych. Warto ograniczyć uczestnictwo światła białego, jak i ćwiczenia fizyczne. Ponadto lepiej zrezygnować z sytych posiłków przez pójściem spać. Innymi czynnikami, które mogą wspomóc uniknięcie epizodu, jest ograniczenie głośnych dźwięków w sypialni i hałasu. Temperatura również powinna być odpowiednia. Działaniami, które również mogą dać pozytywne skutki, jest psychoterapia i hipnoza. W skrajnych przypadkach można zastosować farmakoterapię.