Redakcja Sztosowe
Hiperseksualność, to problem, o którym wiele osób wstydzi się mówić. Bardzo często persony, które się z nim zmagają albo nie mają świadomości istnienia problemu, albo nie wiedzą, gdzie mogłyby się zwrócić o pomoc.
Dzięki temu, że dowiemy się, czym tak naprawdę jest ta przypadłość, czym się objawia i jak możemy sobie z nią ewentualnie poradzić, będziemy mogli od razu zauważyć, że z nami bądź z kimś z naszego otoczenia coś jest nie tak.
Taka wiedza może uchronić nas przed toksycznymi relacjami bądź sprawić, że sami w porę się opamiętamy i nie staniemy się zagrożeniem dla innych oraz dla samych siebie. Poznaj kulisy hiperseksualności – przypadłości dość wstydliwej a powszechnej.
Czym jest hiperseksualność
W pierwszej kolejności musimy powiedzieć sobie, czym tak naprawdę jest to schorzenie. Hiperseksualność występuje u kobiet (u mężczyzn podobne zaburzenie określa się mianem satyryzmu) i zaliczana jest do grupy zaburzeń seksualnych.
Charakterystycznym objawem zaburzenia jest nadmierny, wręcz niepohamowany, pociąg seksualny. Może mieć bardzo wiele różnych przyczyn – ich odkrycie może odgrywać kluczową rolę w leczeniu.
Choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że z hiperseksualnością można normalnie żyć, to w rzeczywistości niezwykle mocno utrudnia ona prawidłowe funkcjonowanie. Warto jednak wiedzieć, że odpowiednio dobrane leczenie daje pacjentowi szansę na wyleczenie i powrót do normalnego życia.
Jak objawia się hiperseksualność
Hiperseksualność głównie objawia się poprzez bardzo częstą masturbację bądź stosunki seksualne z przypadkowymi osobami. Stosunki, choć niezwykle częste i pozornie namiętne, pozbawione są jakichkolwiek emocji, uczuć.
Seks nie stanowi żadnej wartości – jest jedynie fizjologiczną potrzebą, którą należy jak najszybciej zaspokoić. Sposób, w jaki do tego dojdzie, czy osoba, z jaką to się odbędzie odgrywają drugoplanową rolę. Osoby, które zmagają się z tym zaburzeniem bardzo często są wrogo nastawione do osób płci przeciwnej.
Postrzegają je jedynie, jako przedmiot swojego seksualnego zainteresowania, który ma zaspokoić ich – wciąż rosnące i olbrzymie – potrzeby seksualne. Częstym objawem choroby jest także nadmierna chęć do podejmowania eksperymentów w dziedzinie erotyki, które często są nawet ryzykowne dla zdrowia lub życia.
Jak rozpoznać osobę z hiperseksualnością
Rozpoznanie osoby, która zmaga się z tym schorzeniem może nie należeć do najłatwiejszych. Konieczne są wnikliwe obserwacje i dobra znajomość takiej osoby. Przede wszystkim u takich osób pociąg seksualny jest znacznie bardziej eksponowany niż u osób, które nie posiadają tego zaburzenia.
Chęć stosunku jest właściwie nieustanna. Dodatkowo hiperseksualność sprawia, że nawiązanie długoterminowej relacji staje się właściwie niemożliwe. Może dochodzić do częstych zdrad, które będą faktycznie wiązały się jedynie ze sferą fizyczną.
Osoba z tym zaburzeniem będzie także stawiała stosunek, jako wartość nadrzędną, dominującą. Seks bądź masturbacja będzie dla niej sposobem na rozładowanie emocji, pobudzenie czy nagrodzenie siebie za wykonaną pracę. Seks często jest sposobem na rozładowanie frustracji, spowodowanej niskim mniemaniem o sobie.
Jakie są przyczyny zaburzenia
Przyczyn występowania zaburzenia może być naprawdę wiele. Jedną z nich są doświadczenia kazirodcze w przeszłości, czyli stosunki seksualne w obrębie rodziny. Negatywne doświadczenia seksualne z przeszłości również mogą przerodzić się w hiperseksualność.
Niektóre leki również mogą powodować rozwój tego zaburzenia – głównie będą to te leki, które zawierają testosteron bądź sterydy anaboliczne. Zaburzenie może również współwystępować z takich chorobami jak autyzm, zespół Aspergera, hiperandrogenizm czy choroba Alzheimera.
Samą przyczyną może być także bardzo niska samoocena oraz zaburzone poczucie własnej wartości, odczucia, że mimo starań wciąż ponosi się klęskę. Co ciekawe, na hiperseksualność mogą także wpływać traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa – szczególnie surowy model wychowania.
Hiperseksualność a seksoholizm
Na pierwszy rzut oka może wydawać się, że hiperseksualność jest zatem zaburzeniem podobnym bądź bliźniaczym do seksoholizmu. Jest to jednak błędne założenie, a obu schorzeń nie należy błędnie postrzegać w tych samych kategoriach.
Hiperseksualizm charakteryzuje się bowiem zaburzonym, przedmiotowym podejściem do aktywności seksualnej i stosunków płciowych. Sam seksoholizm jest z kolei uzależnieniem od stosunków seksualnych. Oba zaburzenia mogą występować łącznie.
Seksoholik może zaspokajać się takimi aktywnościami, jak flirt czy oglądanie atrakcyjnych dla niego ciał. Osoba hiperseksualna będzie jednak za wszelką cenę dążyła bezpośrednio do stosunku płciowego bądź masturbacji, aby rozładować swoje emocje.
Leczenie zaburzenia
W pewnym momencie wiele osób chorych na hiperseksualność zdaje sobie sprawę, że ma poważny problem ze swoim pociągiem seksualnym. Bardzo często zaczynają wówczas odczuwać wstyd i chcą zapanować nad swoim popędem. Szybko okazuje się jednak, że nie są w stanie tego zrobić.
W takiej sytuacji najlepiej jak najszybciej skontaktować się z odpowiednimi specjalistami. Powinien to być psycholog oraz psychiatra. Wspólnie powinni oni dobrać odpowiednią terapię, która przyniesie zadowalające efekty.
Najpewniej będzie się ona opierała na znalezieniu przyczyny zaburzenia, próbie unormowania negatywnych schematów i dobrania odpowiedniego leczenia farmakologicznego. Wówczas chora osoba będzie mogła całkowicie bądź chociaż częściowo odzyskać kontrolę nad swoim życiem.
