Iluzja Orbisona
Iluzje optyczne Orbisona zostały po raz pierwszy odkryte i opisane przez amerykańskiego psychologa, Williama Orbisona i pochodzą z 1939 roku.
Składa się ona z dwuwymiarowej figury, koła lub kwadratu, nałożonej na tło promieniowych linii lub koncentrycznych okręgów. Kiedy widz patrzy na obraz, wszystkie figury są zniekształcone.
Wynika to z kontrastujących kształtów i kolorów. Mówiąc dokładniej, kwadrat wydaje się lekko wybrzuszony, okręgi są eliptyczne, a prostokąt jest nachylony.