Redakcja Sztosowe
Hiroszima i jej losy na zawsze zostały naznaczone przez bombę atomową. Zrzucona na miasto broń jądrowa i wybuch, który spowodowała był równoważny z mocą detonacji 16 tysięcy ton trotylu, używanego do produkcji standardowych bomb.
Była to jedna z dwóch bomb atomowych, które dotychczas zostały zdetonowane na Ziemi. Ich potężna siła rażenia, to jedynie wierzchołek góry lodowej. Znaczniej niebezpieczniejsze okazało się być promieniowane, związane z detonacją broni jądrowej.
O 8:15 6. sierpnia 1945 roku doszło do detonacji bomby nazwanej Little boy, zrzuconej przez amerykański bombowiec Enola Gay. Widok tego, jak wyglądało miasto po wybuchu, a jak wygląda dzisiaj naprawdę zaskakuje. Skłania także do refleksji nad tym, byśmy my, jako ludzie, nie niszczyli tego, co udało nam się zbudować bądź odbudować ze zgliszczy.
Hiroszima przed wybuchem bomby atomowej
Przed wybuchem bomby jądrowej Hiroszima była miastem, w którym tętniło życie. Nie została szczególnie mocno naznaczona przez ataki wrogich wojsk w trakcie działań wojennych – była to jedna z przyczyn, dla których właśnie ją wybrano na cel eksplozji.
W 1945 roku Hiroszimę zamieszkiwało około 300 tysięcy stałych mieszkańców oraz 40 tysięcy stacjonujących tam żołnierzy. Była ona ważnym punktem strategicznym oraz przemysłowym, jeśli chodzi o działania wojenne Japończyków.
Znajdował się w niej port załadunkowy oraz fabryki, produkujące uzbrojenie, części do statków oraz samolotów służących armii. Stało się więc jasne, że wrogie wojska Amerykanów mocno odczują zniszczenie miasta.
Potężny wybuch
6. sierpnia 1945 na miasto spadła bomba, która pozbawiła życia około 30% populacji miasta. Całkowitą liczbę ofiar szacuje się jednak na ponad 250 tysięcy, ponieważ wiele osób zginęło nie w wyniku wybuchu a z powodu choroby popromiennej, czy w wyniku popełnienia samobójstwa, ponieważ nie mogły sobie poradzić z traumą, jaką spowodował wybuch.
Hiroszima została zrównania z ziemią – z 76 tysięcy budynków w mieście aż 70 tysięcy zostało częściowo bądź całkowicie zniszczonych. Wysokość grzyba atomowego, czyli skupiska dymu i pyłu, tworzącego się po wybuchu bomby atomowej, sięgała kilku kilometrów.
Co ważne, japońskie władze nie zdradziły ludziom prawdy o wydarzeniach, które miały miejsce w Hiroszimie. Obawiano się, że prawda o potędze broni atomowej, jaką posiadali Amerykanie sprawi, że Japończycy zaczną żądać zakończenia wojny, kapitulacji i nie będą chcieli dalej walczyć.
Życie po wybuchu
Po wybuchu bomby atomowej w Hiroszimie oczekiwano, że Japończycy podpiszą kapitulację. Tak się jednak nie stało, ponieważ byli oni przekonani, że zrzucona już przez Amerykanów bomba jest jedyną, jaką mają. Niestety, mylili się.
3 dni później, 9. sierpnia, kolejna bomba atomowa zetknęła się z japońską ziemią, uderzając tym razem w Nagasaki – port wojskowy, produkujący dla Japończyków broń używaną na morzu. Liczba ofiar była nieco mniejsza, ponieważ przez warunki atmosferyczne bombę zrzucono 3 kilometry od docelowego miejsca.
Mimo to zginęło około 80 tysięcy osób. Hiroszima i Nagasaki spłynęły krwią niewinnych cywilów, którzy nie spodziewali się tego, jak wielką broń dzierżą w dłoniach mocarstwa tego świata.
Hiroszima – odbudowa miasta
Mieszkańcy miasta, mimo ogromnej tragedii, jaka ich spotkała, nie poddali się. Hiroszima została odbudowana i powstała, niczym Feniks z popiołu. Obecnie dla całego świata jest symbolem tego, do czego może prowadzić żądza władzy i brak pokoju na świecie.
W mieście znajduje się Park Pokoju. Znajdziemy w nim pomnik poświęcony ofiarom wybuchu – Kopułę Bomby Atomowej. Jest to miejsce, które jako jedno z nielicznych przetrwało śmiercionośny wybuch. Przed tragicznym dniem budynek i jego otoczenie stanowiły polityczne oraz handlowe centrum miasta.
W Parku Pokoju regularnie rozbrzmiewa również dźwięk Dzwonu Pokoju, który rozlega się co godzinę. Wzbudza refleksję i sprawia, że mimowolnie zatrzymujemy się nad tragedią miasta i jego poległych mieszkańców.
Płomień Pokoju
Hiroszima, to miasto, które zostało wyjątkowo tragicznie naznaczone przez wojnę i związane z nią działania. Jako pierwsze poczuło skutki, jakie niesie ze sobą wykorzystanie, opracowanej przez Amerykanów, broni jądrowej.
Każdego roku, podczas obchodzenia rocznicy wybuchu, władze Hiroszimy oraz całej Japonii zwracają uwagę na to, jak ważny dla nas ludzi powinien być pokój. Mówi się także o tym, że broń jądrowa powinna na zawsze zniknąć z powierzchni Ziemi.
Z tym też wiąże się Płomień Pokoju, który będzie płonął do czasu, aż z powierzchni naszej planety nie zniknie cała broń jądrowa. Idea wydaje się być szczytna, ale dość niemożliwa do zrealizowania, ponieważ coraz więcej państw inwestuje w rozwój broni atomowej i raczej nikt nie będzie chciał dobrowolnie się jej wyrzec.
Dziewczynka z Żurawiem
Hiroszima po 76 latach jest pomnikiem tych, którzy zginęli w wyniku wybuchu oraz promieniowania, które się z nim wiązało. Warto wiedzieć, że po wybuchu znacznie wzrósł w mieście i okolicach współczynnik zachorowania na nowotwory, białaczkę, coraz więcej dzieci rodziło się z różnymi deformacjami.
W Parku Pokoju znajduje się pomnik dziewczynki, trzymającej żurawia. Była ona chora na białaczkę, będącą efektem promieniowania po wybuchu. Młoda dama chciała, by na świecie na zawsze zapanował pokój. Uznała więc, że zrobi 1000 żurawi z origami, by tak się stało. Lekarze oraz koledzy postanowili jej pomóc.
Według niektórych podań udało się tego dokonać tuż przed śmiercią dziewczynki. Inne mówią, że dzieło zostało dokończone przez jej kolegów. Tak czy inaczej, mała dziewczynka i jej wiara w pokój na świecie stały się symbolem historii. Dzisiaj przy jej pomniku zostawiane są żurawie z origami a Japończycy wierzą, że ten, kto zrobi ich 1000 spełni swoje marzenie.
Broń biologiczna a Hiroszima po wybuchu
Najprawdopodobniej broń biologiczną posiadają obecnie takie kraje, jak USA, Wielka Brytania, Chiny, Rosja, Francja, Pakistan, Izrael, Indie oraz Korea Północna. Każde z nich dzierży więc w swoich dłoniach potężną broń, a nam pozostaje mieć nadzieję, że już nigdy więcej nie zostanie ona użyta przeciw ludziom.
Hiroszima, to miasto, będące obrazem i metaforą tego, że pokój pomaga odbudować nawet najbardziej zniszczone fragmenty naszych historii. Ważne jest jednak to, byśmy nigdy o tym nie zapomnieli.
Powinniśmy dbać o pokój na świecie i za wszelką cenę starać się go pielęgnować. Dzięki temu będziemy żyć w pokoju, szczęściu i szacunku do ludzkiego życia. Bez obaw o to, co przyniesie kolejny dzień.
