Redakcja Sztosowe
Ayahuasca, rytualny napój o silnych właściwościach psychodelicznych, od wieków odgrywa kluczową rolę w duchowych praktykach rdzennych ludów Ameryki Południowej. Po raz pierwszy Zachód zetknął się z tym tajemniczym rytuałem w XVIII wieku dzięki jezuitom, którzy jednak nie patrzyli na niego przychylnie, potępiając praktyki lokalnych społeczności.
Co się stało, gdy kultura zachodnia zaczęła przenikać do tradycji południowoamerykańskich? Jak zmieniło się postrzeganie ayahuaski i jaką rolę odgrywa dziś w świecie, który łączy naukę z duchowością? Odkryj historię, znaczenie i współczesny wpływ tego niezwykłego napoju na nasze zrozumienie świadomości i uzdrawiania.
Czym jest ayahuasca? Dlaczego dla kościołów ayahuascowych jest ważna?
W pierwszej połowie XX wieku nastąpiło połączenie się tradycji południowoamerykańskich z kulturą zachodniej. Zaowocowało to utworzeniem ruchów religijnych, które były zestawieniem szamanizmu ayahuascowego z katolicyzmem. W obrzędach tych grup religijnych przyjmuje się ayahuascę.
Pod tym terminem kryje się psychoaktywny napój, który przygotowywany jest przez szamanów. Ayahuasca to wywar z Banisteriopsis caapi, połączony z liści Psychotrii viridis lub Diplopterys cabrerana. Napój uważa się za wehikuł czasu, który umożliwia przeniesienie się do wymiaru, w którym można spotkać duchy przodków.
Według członków tych wierzeń, ayahuasca przenosi do obszaru prawdziwego szczęścia i wiedzy. Przy regularnym stosowaniu umożliwia ona człowiekowi zjednoczenie się z zamieszkującą w niej żywą inteligencją, która pomoże człowiekowi odkryć jego duchową tożsamość.
Wywar wywołuje nudności i wymioty, które utożsamia się z procesem oczyszczania organizmu z toksyn. Jeśli zastanawiasz się nad tym, jakie są początki kościołów, łączących spożywanie ayahuaski z kościołem katolickim, zapraszamy Cię do przeczytania kolejnej części tego artykułu.
Geneza kościołów ayahuascowych – jak to się wszystko zaczęło?
W latach 30. XX wieku ubodzy brazylijscy imigrancki, poszukując pracy docierali aż do południowo-zachodniej części Amazonii. W tym obszarze znajdowali oni zatrudnienie dzięki kontaktom z rdzennymi mieszkańcami dżungli i metysami. Jednym z takich imigrantów był Raimundo Irineu Serra.
Spróbowana przez tego mężczyznę po raz pierwszy ayahuasca sprawiła, że doznał on wizji kobiety, która kazała mu udać się na ośmiodniowe odosobnienie do lasu. Serra był gorliwym katolikiem, dlatego uznał, że kobietą z wizji była Maryja Dziewica. Podczas odosobnienia doznał on głębszego kontaktu z widzianą istotą.
Kobieta kazała potomkowi niewolników założyć kościół, którego członkowie mieliby pić szamański wywar. Ayahuasca miałaby pozwolić im na łączenie się z boskimi siłami, a według kobiety napój ten sam w sobie jest świętą krwią Jezusa. Serra założył kościół Santo Daime i zaczął przekazywać swoje nauki w formie pieśni.
W niedługim czasie udało mu się pozyskać wyznawców, którzy spisali jego nauki i zaczęli nazywać go Mestre Irineu. Kościół działał na początku tylko w Amazonii, jednak ayahuasca stawała się coraz popularniejsza i pociągnęła za sobą rozwój Santo Daime. W ten sposób wierzenie zaczęło stopniowo docierać do innych krajów.
Doktryny kościoła ayahuascowego, czyli rytuały picia daime
Gdy liczba wyznawców Santo Daime znacznie się powiększyła, Serra postanowił nadać swojemu kościołowi patriarchalną strukturę. Ustanowił on doktrynę, która opierała się na niestosowaniu przemocy, pracowitości i posiadaniu szacunku dla innych. Najważniejszym sakramentem stała się ayahuasca.
Doktryny Santo Daime opierają się w głównej mierze na katolicyzmie, jednak zawierają także elementy spirytyzmu, czyli wiarę w reinkarnację i prawo karmy. Wyznawcy tej religii uważają, że ayahuasca (liście i liany, które służą do jej przygotowania) zawiera chrystusową świadomość, która podczas ceremonii przenika do ich wnętrza.
Mestre Irineu skonstruował rytuały picia daime, które określił jako prace. Ceremonie odbywają się w zamkniętych i jasnych pomieszczeniach, które ozdabia się kadzidłami i obrazami świętych oraz zdjęciami przywódców ruchu. Na środku świątyni, przy stole w kształcie sześcioramiennej gwiazdy zasiada kapłan prowadzący ceremonię.
Ceremonie odbywają się dwa razy w miesiącu i trwają kilka godzin. Najważniejsza w nich jest ayahuasca, którą podaje się wszystkim uczestnikom. Podczas ceremonii odbywają się także tańce, śpiewy oraz potrząsanie grzechotkami, wypełnionymi nasionami. W tym wierzeniu przeprowadza się także ceremonie przygotowania daime na łonie natury.
Jakie religie ayahuaskowe utworzyły się po śmierci Mestre Irineu?
Po śmierci Mestre Irineu pojawiły się konkurujące ze sobą ośrodki. Widoczne stały się różnice doktrynalne. Jednym z największym ośrodków stał się CEFLURIS, założy przez jednego z uczniów Serry. Podczas ceremonii, przez wyznawców tego ośrodka stosowana jest nie tylko ayahuasca, ale też marihuana.
Kolejną religię ayahuaskową założył przyjaciel Serry, Daniel Pereira de Mattosa. Swój kościół nazwał Barquinha, co nawiązywało do wizji, którą przekazała mu ayahuasca. Zwolennicy tego wierzenia traktują Święty Krzyż jako łódź, na której przemierzają morze. Uważają oni, że podczas ceremonii nawiązują kontakt z syrenami oraz duchami delfinów.
Największym obecnie kościołem ayahuaskowym jest z kolei União do Vegetal. Posiada on kilkanaście tysięcy członków z różnych grup socjoekonomicznych oraz ośrodki w Brazylii, USA i kilku krajach europejskich. Ayahuasca jest przez nich uznawana za sakrament i źródło wiedzy duchowej, która pozwala im osiągnąć wyższy poziom świadomości.
W latach 90 członkowie UDV stali się przedmiotem zainteresowań wielu grup badawczych. Sama ayahuasca już w latach 70 została zdelegalizowana w wielu krajach. W kościołach ayahuaskowych obowiązuje zakaz namawiania innych do przyjmowania wywaru, jednak ayahuasca staje się coraz bardziej popularna. Ma to miejsce już nie tylko w Brazylii, ale także w USA i Europie.
