Co Kościół przed nami ukrywa

Kościół katolicki utrzymuje, że zakazane apokryfy nie powinny być szeroko rozpowszechniane, ponieważ nie są zgodne z prawdą i mogą wyrządzić szkody wierzącym. Jednakże, niektóre z tych tekstów wydają się zawierać elementy prawdy, co budzi kontrowersje.

Kościół uznaje tylko cztery ewangelie – Marka, Mateusza, Łukasza i Jana – jako autorytatywne i godne głoszenia. Tymczasem badacze pism związanych z wiarą chrześcijańską często kwestionują to stanowisko.

Istnieją bowiem inne ewangelie, takie jak Ewangelia Judasza, która przedstawia biblijnego zdrajcę w zupełnie innym świetle, czy Ewangelia Tomasza i Ewangelia Magdaleny. Co jeszcze kryje Kościół przed wiernymi?

Ewangelia Judasza

Jeśli chodzi o zakazane apokryfy, to największe emocje z pewnością budzi ewangelia Judasza. Otóż zgodnie z nią apostoł wcale nie chciał zdradzić Jezusa i wydać go na śmierć.

Cała ewangelia jest napisana w formie dialogu pomiędzy Judaszem Iskariotą a Jezusem Chrystusem. Jej autorem nie jest sam Judasz. Apokryf opisuje początki działalności Zbawiciela, proces kształtowania się apostołów oraz ostatnie dni i godziny życia Jezusa.

Zgodnie z tekstem Judasz nie chciał wydać Jezusa na śmierć, ale zrobił to na jego wyraźną prośbę. W ten sposób miał się przyczynić do realizacji boskiego planu, w którym Jezus Chrystus zbawia ludzkość ofiarowując swoje życie.

Ewangelia Tomasza

Ewangelia Tomasza znacznie różni się od dokumentów, które są uznawane przez Kościół za należące do kanonu. Jeśli chodzi o zakazane apokryfy, to również jest jednym z tych najbardziej znanych.

W całości apokryf składa się z cytatów, które mają pochodzić od samego Jezusa Chrystusa. Co ciekawe, większość z nich jest zgodna z naukami, jakie głosi Kościół i z informacjami, które znajdują się w uznawanych ewangeliach.

Mimo to księga jest uznawana za gnostyczną, czyli taką, która skupia się na wiedzy, jaką mamy odnośnie religii i jest stworzona na wzór ksiąg, które wcześniej powstały. Najpewniej apokryf został stworzony przez członka sekty gnostycznej i nazwany imieniem apostoła, aby zwiększyć jego wiarygodność.

Ewangelia dzieciństwa Tomasza

Najprawdopodobniej powstała w II wieku naszej ery. Zakazane apokryfy często opisują te elementy życia Jezusa, których nie porusza żaden inny tekst, który jest uznawany przez Kościół.

Tak jest również w tym wypadku. Apokryf opisuje bowiem życie Jezusa od 5-12 roku życia. Jezus jest opisywany jako niezwykłe dziecko, które dokonuje niemożliwych czynów. Okazuje się jednak, że niekoniecznie są one dobre.

Jezus miał bowiem rzucać klątwy i wskrzeszać zmarłych. Pewnego dnia podczas zabawy z innymi dziećmi jedno z nich popchnęło Jezusa w wyniku czego zmarło! Jezus przeklina także jedno z dzieci, które drażni go podczas zabawy – wówczas to usycha.

Ewangelia Marii Magdaleny

Zakazane apokryfy niekiedy częściowo pokrywają się z naukami, jakie głosi Kościół, ale zdarza się również tak, że są z nimi całkowicie sprzeczne! Właśnie tak jest w przypadku ewangelii Marii Magdaleny.

Zgodnie z naukami Kościoła miała ona być cudzołożnicą. Jednak z jej ewangelii wynika, że było wręcz przeciwnie – była oddaną uczennicą Jezusa Chrystusa. Dodatkowo miała być umiłowaną uczennicą.

To z kolei prowadzi do tego, że miała mieć otwarty konflikt z Piotrem – apostołem uznawanym przez Kościół za umiłowanego i wybranego ucznia Chrystusa. Z ewangelii wynika także, że to właśnie Marii Magdalenie po śmierci ukazał się Jezus. Wówczas jednak uczniowie zbuntowali się przeciw niej.

Protoewangelia Jakuba

Ewangelia nie została najpewniej stworzona przez samego Jakuba Sprawiedliwego, czyli pierwszego biskupa Jerozolimy. Pochodzi jednak z II wieku naszej ery i opowiada głownie nie o losach Jezusa – jak kanoniczne ewangelie – a o losach jego matki, Maryi.

Zakazane apokryfy mają tłumaczyć, że rodzicami Maryi byli Anna i Joachim – święci Kościoła Katolickiego, którzy nie są jednak wspomniani w żadnej z kanonicznych ewangelii! Maria miała się urodzić w 7 miesiącu ciąży, co było znakiem świętości.

Gdy Maria miała 3 lata oddano ją do świątyni, gdzie miał ją karmić sam anioł. Po ukończeniu 12 roku życia kapłan znalazł dla Maryi męża, którym okazał się być Józef. Ten wziął Marię pod opiekę – sam był wdowcem i miał dzieci z poprzedniego małżeństwa.

Apokalipsa Piotra

Zakazane apokryfy mają bardzo zróżnicowany charakter, a Apokalipsa Piotra, która jest jednym z nich, początkowo była nawet uznawana przez Kościół i należała do kanonu.

Jednak wkrótce została z niego usunięta. Najprawdopodobniej powodem był język, jakim posługiwał się twórca tekstu. Był bardzo drastyczny i miał ukazywać nauki Jezusa, jakie ten wygłosił apostołom po śmierci.

W dużej mierze dotyczyły one ostatecznych dni i ukazywały ludziom wizję piekła. Zgodnie z nią lichwiarze mieli się gotować we krwi, mordercy zostać wrzuceni do dołów z jadowitymi wężami. Karę miały ponieść także niegrzeczne dzieci!

Ewangelia Egipcjan

Zakazane apokryfy pochodzą głównie z II wieku naszej ery. Tak jest i w tym wypadku, ponieważ ewangelia Egipcjan powstała w II wieku naszej ery i od początku była uznawana za dzieło heretyckie.

Zgodnie z nim Jezus po śmierci miał udzielać nauk Salome – matce Jakuba i Jana, czyli apostołów. Z jego nauk miało wynikać, że celem przyjścia Jezusa na świat było odwrócenie roli kobiet w społeczeństwie.

Królestwo Chrystusa miało bowiem nadejść wtedy, gdy dwoje stanie się jednym, czyli żadna płeć nie będzie mniej lub bardziej ważna od drugiej. Ten apokryf wydaje się być wyjątkowo kontrowersyjny wobec nauk Kościoła.

Księga Henocha

Księga Henocha jest związana ze Starym Testamentem, a konkretnie z losami siódmego po Adamie patriarchy, jakim był Henoch. Księga składa się aż z 5 części, ale największe emocje budzi pierwsza z nich.

Opisuje losy upadłych aniołów, które w liczbie 200 miały zstąpić na Ziemię i i wziąć za żony ludzkie córki. Następnie upadłe anioły miały spłodzić całe pokolenie olbrzymów, które rozpoczęły dewastację Ziemi.

Kres ich czynom miała położyć wojna oraz potop. W ten sposób ludzkość miała zapomnieć o upadłych aniołach. Nim to się jednak stało, te nauczyły ludzi sztuki oraz rzemiosła.

Apokryf o życiu Adama i Ewy

Jeśli chodzi o zakazane apokryfy, to ten należy z pewnością do tych najbardziej drastycznych! Opisuje bowiem losy Adamy i Ewy po tym, jak zostali wygnani z raju.

Adam i Ewa postanawiają w jakiś sposób odpokutować za swoje winy: Ewa stoi przez 37 dni w rzece Tygrys, a Adam przez 40 dni w rzece Jordan. Pierwszy mężczyzna w pewnym momencie zaczyna doznawać halucynacji. Wie, że wkrótce umrze, a tajemnicze wizje nie dają mu o tym zapomnieć.

Mimo modlitw rodziny Adam faktycznie wkrótce umiera. Anioł, chcąc by odszedł z godnością, postanawia pochować go blisko biblijnego raju.

Zaginiona Księga Hebrajczyków

W zaginionej księdze opisane są przede wszystkim losy Jezusa od narodzin aż do cierpień, które przeżył. Głównym bohaterem wydaje się być jednak Jakub – brak Jezusa.

Duch Święty jest opisany w apokryfie, jako ogromne skupisko energii, które jest płci żeńskiej! Jezus ma nazywać Ducha Świętego swoją matką.

Sam opis łatwo można skojarzyć z boginiami, które od wieków objawiały się ludziom. Jest to jednak zupełnie sprzeczne z nauką Kościoła, w której Bój Ojciec, Syn Boży i Duch Święty stanowią Trójcę Świętą skupioną w jednej osobie.