Redakcja Sztosowe
Przodkowie człowieka pochodzą z różnych zakątków świata. W ostatnim czasie naukowcy odkryli kobiece szczątki, które znajdowały się na jednej z indonezyjskich wysp – Celebes. Były wyjątkowo dobrze zachowane.
Udało się z nich pobrać DNA i poddać je dokładnym oględzinom. Okazało się, że kobieta żyła około 7 tysięcy lat temu i należała do nieznanej nam wcześniej linii gatunku Homo sapiens, czyli człowieka myślącego.
Uważa się, że wyspa, na której znaleziono kobiece szczątki, była ważnym punktem dla ludzi podróżujących z Eurazji do Oceanii. Pierwsze podróże miały się odbywać już około 50 tysięcy lat temu, na co wskazują lokalne wykopaliska archeologiczne.
Cenne odkrycie
Naukowcy podkreślają, że wiele z dotychczasowych założeń odnośnie człowieka opierało się jedynie na domysłach i wykopaliskach. Trudno było o znalezienie ludzkich szczątków, które w pełni potwierdzałyby lub obalały niektóre teorie.
Przodkowie człowieka zostali tym razem odnalezieni w jaskini o nazwie Leang Panninge. Analiza radiowęglowa wykazała, ze znaleziona kobieta żyła ponad 7 tysięcy lat temu. Oględziny pozwoliły również ustalić jej wiek. W chwili śmierci miała 18 lat.
Z kości skroniowej kobiety pobrano próbkę DNA, która pozwoliła na bliższe poznanie jej losów. Nie zawsze naukowcy mają szansę na pobranie podobnego materiału, ponieważ często ulega on degradacji. Tym razem mieli ogromne szczęście.
Przodkowie człowieka – badania
Archeolodzy podkreślają, że przodkowie człowieka są jeszcze trudniejsi do zbadania, gdy ich ciała są znajdowane w tropikalnym, wilgotnym i upalnym klimacie. W takich warunkach wszystkie materiały szybko się niszczą.
Tym bardziej zaskoczyły badaczy szczątki, które zachowały się w bardzo dobrym stanie i mogły być poddawane dalszym badaniom. Kiedy naukowcy pobrali od kobiety próbki DNA, porównali je z innymi, które znajdowały się w ich bazie.
To pozwoliło na powiązanie losów kobiety z losami prehistorycznych ludów Azji. To jednak nie koniec. Przodkami kobiety byli także Aborygeni i Melanezyjczycy, czyli pierwsi mieszkańcy wysp Nowej Gwinei i zachodniej części Pacyfiku. Ich przodkowie jako pierwsi dotarli do Oceanii.
Przodkowie z Syberii i Tybetu
Pogłębione badania DNA kobiety wykazały, że jej przodkami w dużej mierze byli denisowianie, czyli przodkowie człowieka, których szczątki znajdują się przede wszystkim w rejonie Syberii oraz Tybetu.
Ta informacja mocno zaskoczyła badaczy, ponieważ inne szczątki, które znajdowano w okolicy Azji Południowo-Wschodniej, nie wskazywały na tak silne związki lokalnych ludzi z tą linią Homo sapiens. To sprawia, że znalezisko nabiera jeszcze ciekawszego wyrazu!
18-letnia kobieta jest bowiem jedyną znaną ludzkości przedstawicielką takiej linii ewolucyjnej! To z kolei ma oznaczać, że sami denisowianie zajmowali faktycznie większy obszar geograficzny, niż dotychczas zakładali badacze.
Miejsce krzyżowania genów
Odkrycie wskazuje również, że przodkowie człowieka właśnie w tym miejscu – na wyspach Wallace’a – krzyżowali swoje losy. To właśnie w tym miejscu mieli spotykać się praludzie z różnych zakątków świata, a następnie wyruszać wspólnie do Oceanii.
Badacze uważają, że dotychczas nie mieliśmy pełnej wiedzy w kwestii tego, w jaki sposób pradawne ludy z różnych rejonów świata się ze sobą stykały i w jaki sposób toczyły się ich dalsze losy. Szczątki kobiety udzielają wielu odpowiedzi w tym aspekcie.
To właśnie na indonezyjskich wyspach nakładały się na siebie różne plemiona – denisowianie, rdzenni mieszkańcy Australii czy Papuasi. Miejsce ma więc kluczowe znaczenie dla losów człowieka i dla naszej historii.
Przodkowie człowieka z Leang Panninge
Naukowcy mówią o jeszcze jednym ważnym wątku w kontekście przodków z Leang Panninge. Chodzi o to, że przodkowie człowieka z tych terenów dzisiaj już nie istnieją.
Najpewniej wymarli oni tysiące lat temu. Linia ewolucyjna, do której należała znaleziona 18-latka, nie posiada obecnie żadnych znanych nam spadkobierców. Zarówno mieszkańcy Indonezji, jak i inne ludy zamieszkujące te tereny, nie wydają się mieć wiele wspólnego z ludźmi z Leang Panninge.
Mimo to odkrycie jest niezwykle ciekawe i cenne – zarówno z punktu widzenia naukowców, jak i pasjonatów prehistorii człowieka. Dzięki niemu możemy poznać chociaż część nieznanych nam losów przodków.
