Redakcja Sztosowe
Badacze z z Uniwersytetu Stanu Arizona przyjrzeli się temu, co znajduje się we wnętrzu Ziemi. Ich uwagę od dawna przykuwały bowiem anomalia, związane z tym, że pod powierzchnią ziemi odkrywali nieznanego pochodzenia odłamki skalne.
Według akademików, mają one pochodzić z odległych lat. Do ich powstania doszło, gdy Ziemia zderzyła się z teoretyczną planetę Teją. Jej istnienie co prawda nigdy nie zostało potwierdzone, ale badacze uważają, że w wyniku zderzenia mogło dojść do powstania Ksieżyca.
Zdaje się, że potwierdzają oni tezy, które od wielu lat spędzają naukowcom sen z powiek. Fakt istnienia odłamków skalnych pod powierzchnią ziemi jest niezaprzeczalny. Jednak ich pochodzenie wciąż budzi więcej pytań niż odpowiedzi.
Odłamki we wnętrzu Ziemi
Bezkształtne odłamki skalne mają znajdować się bardzo głęboko pod powierzchnią ziemi w dwóch miejscach na naszej planecie. Pierwszym z nich ma być powierzchnia pod Afryką. Odłamki mają znajdować się także we wnętrzu Ziemi pod Pacyfikiem.
Teorii na to, skąd te odłamki pochodzą i kiedy się tam znalazły jest bardzo wiele. Żadna jednak nie została poparta wystarczającą ilością dowodów tak, by można było mówić o tym, że jest słuszna i nie da się jej podważyć.
Wielu naukowców jest jednak zgodnych co do tego, że istnienie odłamków ma związek z powstaniem Księżyca. Ten fakt wielu naukowców kojarzy ze zderzeniem Ziemi z Teją – teoretyczną planetą, która niegdyś miała mieć kolizję z Planetą, którą dzisiaj zamieszkujemy.
Potężne zderzenie
Według badaczy pomiędzy Ziemią a Teją miało dojść do zderzenia około 4,5 miliarda lat temu. Wówczas Teja miała mieć rozmiary zbliżone do planety Marsa. W wyniku potężnego zderzenia miała odpaść ogromna część zarówno Ziemi, jak i Teji.
Naukowcy nie są jednak w stanie jednoznacznie powiedzieć, co stało się z odłamkami, które odpadły. Część badaczy opowiada się za tym, że pewien ułamek z nich znajduje się właśnie we wnętrzu Ziemi, a z części powstał Księżyc, który obecnie dryfuje wokół Ziemi.
Inni naukowcy uważają jednak, że odłamki mogą dryfować w przestrzeni kosmicznej i być dla nas nieuchwytnymi. Naukowcy z Uniwersytetu Stanu Arizona postanowili znaleźć ostateczne odpowiedzi na pytania, które nurtują świat naukowców od wielu lat.
Teja – teoretyczna planeta
Teja, to teoretyczna planeta, którą uznaje się za matkę Księżyca. Zgodnie z Teorią Wielkiego Wybuchu pomiędzy Ziemią (wówczas bardzo młodą planetą) a Teją miało dojść do zderzenia, w wyniku którego mógł powstać Srebrny Glob.
Co ciekawe, Teja miała ukształtować się na tej samej orbicie co Ziemia, ale początkowo nie rodziło to żadnych problemów. Jednak z czasem rozmiar Teji zaczął rosnąć do momentu, w którym zyskała wielkość Marsa.
Wówczas odległość kątowa między Ziemią a Teją zaczęła oscylować, co w ostateczności doprowadziło do potężnego zderzenia. Sam Księżyc miał się utworzył dopiero około 100 lat po uderzeniu z pierścienia materii unoszącego się nad Ziemią, który powstał z masy Teji.
Fragmenty antycznej planety we wnętrzu Ziemi
Badacze pod wodzą Qianu Yuana uznali, że fragmenty znalezione pod powierzchnią ziemi faktycznie mogą pochodzić z antycznej planety. Po zbadaniu ich okazało się, że miała ona bardzo gęstą powierzchnię, która była bogata w żelazo.
Qianu Yuan pokazał, że z wyliczeń wynika, że gęstość Teji mogła być stosunkowo zbliżona do gęstości Ziemi.
Właśnie ta właściwość miała sprawić, że cząstki planety, z którą zderzyła się Ziemia do dzisiaj znajdują się pod powierzchnią Planety, na której mieszkamy.
Spekulacje czy fakty
Wielu ekspertów podkreśla, że podobne teorie dotychczas wielokrotnie podnoszono. Należy jednak podkreślić, że przed naukowcami z Uniwersytetu Stanu Arizona nikt ich tak dokładnie nie zbadał i samych teorii nie poparł tak racjonalnymi dowodami.
Warto podkreślić, że zaproponowany przez naukowców model pokrywa się ze składem chemicznych odłamków, które znaleziono we wnętrzu Ziemi. Powstanie odłamków również datuje się na okres zbliżony do prawdopodobnego zderzenia.
Warto jednak zachować pewien sceptyzm i poczekać, jak do teorii akademickiego środowiska odniosą się inni naukowcy i badacze. Będziemy mieli pewność, co do tego, że teorie są prawdziwe, jeśli nikt ich nie obali i pojawią się kolejne dowody, które potwierdzą ich autentyczność.
